Sevmek, kalp ile ruh arasındaki yegane bağdır. Bu bağ sayesinde yaşayan her insan görünmez ipliklerle birbirlerine bağlıdırlar. Ve sevgi, bu görünmeyen bağların en güçlü olduğu, iki insan arasında doğar ve gelişir. Bu sayede birini "kalpten sevdiğimizi" söylediğimizde aslında kalpten çıkan sevginin değil ruhtan gelen bağlılığın bir göstergesini sunmuş olduğumuzu söylemiş oluyoruz.
Ve
Aşkın en saf hâlidir sevgi,
Aşk, sarmaşıktır zamanla öldürür,
Sevgi ise bağlılıktır zaman geçtikçe yaşatır.
Ahmet Arif'in de dediği gibi;
"Seni sevmek,
Felsefedir, kusursuz,
îmândır, korkunç sabırlı.
İp'in, kurşun'un rağmına,
Yürür, pervasız ve güzel.
Sıradağları devirir,
Akan suları çevirir,
Alır yetimin hakkım,
Buyurur, kitabınca..."